|
Pielgrzymka do kościoła i dawnego klasztoru bożogrobców w Wągłczewie 23 listopada 2013 r. grupa kawalerów i dama Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie uczestniczyła w uroczystej Mszy św. w kościele pw. św. Klemensa w Wągłczewie koło Sieradza. Ostatni kanonik Bożego Grobu działał w Wągłczewie aż do roku 1865, najdłużej w Polsce, a jak wiemy trzy lata później papież Pius IX reaktywował gałąź rycerską naszego Zakonu i ustanowił funkcję wielkiego mistrza dla patriarchy jerozolimskiego. Kościół zachował do dziś pierwotny wygląd. Dwuramienny krzyż patriarchalny symbol Zakonu widnieje na mniejszej wieży kościoła, pośrodku bogato rzeźbionego antepedium, a także na chórze kościelnym. W czasie Wielkiego Postu po usunięciu antepedium pod mensą ołtarza odkrywa się Grób Chrystusa. Na uwagę zasługuje też bogato zdobiona ambona w kształcie łodzi. Łódź z wielką rybą owiniętą wokół dziobu symbolizuje chrześcijaństwo. Ta ambona pokazuje nierozerwalną więź chrześcijaństwa z życiem ludzkim. W budynku klasztornym znajduje się plebania, a na piętrze trzy cele, w których istnieje do dziś podłoga dębowa, po której stąpali nasi poprzednicy. W pomieszczeniach klasztornych zachowały się sklepienia krzyżowe i kolebkowo-krzyżowe, a na parterze strop belkowany bogato profilowany sosrębem pamiętające czasy bożogrobców. Niestety księgozbiór liczący 400 inkunabułów wywieźli hitlerowcy w 1941 r. Ksiądz Krzysztof Kaźmierczak znalazł księgę baptisatorum z 1800 r., oraz dwie figury drewniane z XVII wieku. Na plebani oglądać można także malowidło inspirowane Rubensem : Zdjęcie Chrystusa z krzyża namalowane na drewnianej osłonie, którą opuszczano zasłaniając krucyfiks z kościoła słynący łaskami, o czym świadczą wota wykonane ze złota. Byliśmy zdumieni tak wielką ilością pamiątek po bożogrobcach, które funkcjonują do dzisiaj w niezmienionym stanie służąc uprawianiu kultu Bożego Grobu. To ciekawy przykład więzi między dawnymi a naszymi laty. Pamiątki nie poszły do muzeum, lecz służą współczesnym dając świadectwo tradycji, która służy wzmocnieniu żywej wiary. Może to właśnie dzięki nim pamięć o bożogrobcach nie zanikła. I oto po niemal czterech wiekach grupa bożogrobców w płaszczach zakonnych znowu wkroczyła do pełnej wiernych świątyni. Tak dokonał się powrót naszego Zakonu OESSH na ziemię sieradzką, i miejmy nadzieję jak życzył sobie proboszcz nie była to jednorazowa wizyta. Wrota tej świątyni stają odtąd otworem dla wszystkich członków zakonu. Homilię wygłosił ks. Grzegorz Czaja z Siedlątkowa, parafii liczącej tylko 127 osób położonej w depresji pod lustrem zbiornika Jeziorsko. Pod koniec Mszy świętej kawaler Bartłomiej Czech przedstawił krótko zgromadzonym dzieje Zakonu OESSH, a radca Sławomir Czarnecki wręczył proboszczowi w imieniu Zwierzchnika Karola Szlenkiera album wydany z okazji 850-lecia Zakonu bożogrobców w Polsce. Zaś od nas z mężem proboszcz dostał nasze publikacje m. in. Piątą Ewangelię, w której zawarliśmy opis pielgrzymki zakonnej do Ziemi Świętej z okazji Roku Wiary i 850-lecia przybycia Bożogrobców do Polski. Jako członkowie zakonu Bożego Grobu uczestniczyliśmy także w procesji ze sztandarem dookoła kościoła za najstarszym w parafii feretronem z wizerunkiem patrona św. Klemensa, trzeciego papieża po świętym Piotrze, męczennika torturowanego na Krymie i utopionego w Morzu Czarnym. Pod koniec Mszy świętej odmówiona została także litania do świętego Klemensa. Na drugi dzień na zaproszenie ks. prałata dr Mariana Bronikowskiego uczestniczyliśmy we Mszy św. w kościele Wszystkich Świętych w Sieradzu. Tutaj też wierni usłyszeli zwięzłą historię Zwierzchnictwa w Polsce Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. Nasza grupa złożyła propozycję, by w Sieradzu na miejscu szpitala Bożogrobców postawić krzyż, lub tablicę upamiętniającą ich działalność. Może władze Sieradza będą mogły zrealizować to już w następnym roku w maju na zielone święta Ducha Świętego. Inicjatorem i organizatorem pielgrzymki był kawaler Krzysztof Romańczyk, który już w tym roku z kawalerem Pawłem Ptaszyńskim uczestniczył w Wągłczewie w liturgii Wielkiego Piątku. Małgorzata Chojnacka-Dzieszyńska DSSH |
© OESSH 2009 |